Bąkowski Ludwik (1884–1915), historyk. Urodził się w Tarnowie 12 VIII. Studja historyczne odbył na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po uzyskaniu stopnia doktora filozofji pracował w Bibljotece Jagiellońskiej od r. 1911 jako bezpłatny woluntarjusz, a od r. 1912 jako praktykant. Jako stypendysta Akademji Umiejętności w r. 1911 gromadził w Archiwum państwowem w Królewcu materjały do wydawnictwa korespondencji panów polskich z ks. Albrechtem pruskim. W latach 1910–1914 umieszczał w »Kwartalniku Historycznym« recenzje dzieł z zakresu polskiej historji średniowiecznej. W r. 1913 ogłosił w »Przeglądzie Historycznym« (t. XVI) rozprawę pt. Książę mazowiecki Aleksander, biskup trydencki (wyd. też jako odbitka). W tem samem czasopiśmie (t. XXII, r. 1919) wyszła po śmierci druga rozprawa B-go pt. Stanowisko ks. Albrechta wobec wcielenia Mazowsza do Korony. Z wybuchem wojny powołany do służby wojskowej jako porucznik austrjackiego 31. p. p. obrony krajowej, zginął w ataku pod Przybysławicami koło Klimontowa w b. Królestwie Polskiem 19 V 1915. Odznaczony był wielkim srebrnym medalem za waleczność i wojskowym krzyżem zasługi III kl. na wstędze medalu za waleczność.

Przemówienie ks. prof. Zimmermanna na nabożeństwie żałobnem w kościele św. Anny, »Głos Narodu« nr 280 z 5 VI 1915; Kolankowski L., Piast Mazowiecki księciem Trydentu. Wspomnienie pośmiertne drowi B., »Głos Narodu« nr 281 z 6 VI 1915; Zachorowski St., Wspomnienie pośmiertne, »Przegląd Historyczny« 1919, t. XXII.

Edward Kuntze